De Net-niet-Stad-straat

Er is jaren over deze straat geruzied, maar nu hoort hij toch echt officieel bij Axios. Officieel, maar toch komen er weinig Axionen en veel meer mensen zien het als de laatste straat van de Stad voordat je in Axios komt. Hierdoor is het eigenlijk een soort niemandsland geworden dat niet echt ergens bij hoort. Er zijn meestal niet veel mensen op straat, maar als je het verkeerde steegje in loop vanaf een marktje in de Stad of als Axioon naar een markt wil, kom je toch echt uit in de Net-niet-Stad-straat!

Regels:
Max. 5 personen.
Vechten is officieel niet toegestaan, maar niemand die erop let of de regels ook daadwerkelijk gevolgd worden.

Het liefste vermeed Caeserea de Axios, het voelde verschrikkelijk bekend en ook veel mensen daar kende haar. Dan kende ze haar meestal met prachtige luxe jurken en de mooiste siraden om. Ze had nog steeds leuke kleding, maar het was nu veel makkelijker en minder mooi, ze zouden ervan schrikken. Haar grootste angst, of misschien niet angst, maar iets dat ze gewoon niet wilde, was haar ouders tegenkomen. En nu was ze hier, met een koele grimas op haar gezicht.

Het was drukker dan normaal in de Net-niet-Stad-straat, toen Tihu-Lille er liep. Ze wilde eigenlijk een paar keer nonchalant voorbij lopen om te zien of de bewoners zich misschien wel aan wilden sluiten bij de rebellen, maar met zoveel mensen op straat werd dat wel een beetje riskant. Wat dan? Omkeren? Axios in lopen? In ieder geval liep Tihu-Lille steeds verder de straat in.

Haar ogen richtte zich op een vrouw, een jonge vrouw die zich ongemakkelijk voelde in deze straat. Een rebel. Even daarna zag ze nog een vrouw die net zo ongemakkelijk liep. Een sluwe glimlach kwam op haar gezicht terwijl ze op stond. Haar ogen werden vuurrood en de demon in haar leek te ontwaken. Haar lichaam, dat tengere lichaampje onder invloed door de demon Latimer.

Met de meisjeshanden die hij op dit moment bezat legde hij het sprookjesboek op de rand van de fontein. Sprookjes, wat walgde hij daarvan. Rustig liep hij naar de achterste vrouw dat een rebel was. Voor een moment had hij zin om de boel een beetje op te stoken. Toen het meisjeslichaam achter de vrouw liep siste ze achter haar: “Wat ben je van plan?” de stem van het meisje klonk nieuwsgierig maar wel fel. Waarom had hij in godsnaam dit zielige meisje uitgekozen die niks kon?

Haar voeten kwamen zachtjes neer, bijna geruisloos. Estelle liep rustig door het net-niet-straatje. Ze was nog steeds moe van de avond die de vorige dag voort had gebracht. Het lange oefenen tot diep in de nacht was vermoeiend, en Estelle greep deze gelegenheid om er even tussenuit te piepen, even weg van alle druk en spanning.