Het oude stadhuis

Het oude stadhuis staat in wat vroeger het midden van de stad is, en wat nu meer aan de rand van de stad is. Het stadhuis wordt niet echt meer gebruikt. Oke, laten we eerlijk zijn. Het wordt helemaal niet meer gebruikt. Er is geen verlichting en 's nachts is het pikdonker. De muren zijn begroeid met klimop en andere planten die je maar beter niet kunt opeten. De enige die hier woont is een blinde oude zwerver, op de zolder. De plek wordt overdag meestal gezien als een hangplaats voor jongeren, en als je geen zin hebt in ruzie kun je hier 's avonds maar beter niet komen.

Regels ; Vechten is prima en zelfs normaal, vermoord alleen de oude zwerver niet, hij doet toch niks.

Voor zover Noah doorhad, had Noah geen enkel bewijs dat de blindheid van de zwerver niet door hem kwam. Maar buiten dat Noah niet kon mikken en dat die paar ongelukjes puur toevallig waren en dat hij dat écht alleen maar kon gedaan hebben als hij slaapwandelde. Maar goed. Het kwam dus écht niet door hem. Ondanks het feit dat Noah met zijn katapult zat te spelen en op de trappen vooraan het stadhuis -Leek mode te zijn, trappen voor een stadhuis-. Kijk, Noah was niet meteen de onschuldige jongen, en onderhand zou hij niet echt een vlekkeloze reputatie meer mogen hebben in het algemeen, zo erg was hij nu ook weer niet... En ja, dit geloofde hij zelf.

Michael slenterde door de stad. Het was redelijk zeldzaam dat hij daar liep, normaal gesproken bleef hij in de achterbuurten. Zoals hij wel vaker had, had hij een sigaret in zijn mond gestoken. Een sigaret met een gloeiend uiteinde. Waarschijnlijk zag men hem vaker rokend dan niet rokend. Het zou anderen ook niet verbazen als zijn longen zwart waren. En hoewel die gedachte wel in zijn hoofd bleef haken, kon hij er maar niet vanaf blijven. Het was gewoon te makkelijk om er één tevoorschijn te halen en in zijn mond te steken. Eigenlijk was het gewoon moeilijker om het niet te doen dan om het wel te doen. Hij leek niet om zich heen te kijken, merkte niet dat hij in de buurt liep van het oude stadhuis.

In principe was het sowieso een slecht idee om niet echt op Noah te letten als hij zich verveelde, laat staan als hij met een katapult plus kleine keitjes zat te spelen. En als spelen gelijkstond aan schieten. Kijk, dit was nu eens wiskunde waar Noah wel wat van begreep. Niet meer dan dat. Noah + Verveling + Katapult + Stenen = Schieten. Schieten + Rondlopen in Noahs buurt = Geraakt worden. En dat was nu precies Noahs doel; Mensen niet raken, maar wel bijvoorbeeld irritante duiven. En daarom vond Noah dat hij er niets aan kon doen dat de kop van degene die een sigaret stond te roken op een duif leek. Correctie; Een irritante duif. Maar die kop stond hem ook niet echt aan.

Alyss liep naar het oude stadhuis toe, niet zozeer omdat ze er veel te zoeken had, maar gewoon omdat ze (zoals gewoonlijk) niks beters te doen had. Ze schopte een steentje weg en keek naar haar spiegelbeeld in een plas water. Haar lange haar had ze gevlochten en ze had een lange zwarte broek aan met een bruine mantel. Ze deed haar kap op, zodat niemand haar zou herkennen, niet dat ze geen zin had in een praatje, maar meer dat ze geen zin had in ruzie: het oude stadhuis stond bekend als een plek waar je komt als je ruzie zoekt. Of als je zoals Alyss niks te doen hebt. Alweer.