Casino De vergulde schatkist.

Alyss liep naar de ingang van het casino. Je had wat geld meegekregen en ze had geen zin om iets anders te kopen. Ze trok haar jas iets strakker om haar heen, het werd koud. Ze liep in snelle pas door en duwde de deur open. Ze ging door de rechterdeur en het geluid van rinkelend geld kwam haar tegemoet. Ze hing haar jas op en deed haar handschoenen uit. Ze keek even snel rond en haalde toen haar portomonnee uit haar zak.

Cecilia liep grijnzend de met neonlichten versierde ingang in. Wat hield ze van deze plek. Ze smeet haar zak met geld op de balie en wachtte geduldig tot ze het om hadden gezet in chips. In de tussentijd keek ze even rond. Het was verassend rustig in de hal waar ze altijd heenging. En bij de rebellen was ook niet veel te beleven. Toen viel haar blik op de grote trap die naar de verdieping die krioelde van de Axionen leidde. Verlangend keek ze ernaar. Ze was slechts een keer naar boven geweest, maar was toen gelijk weer naar beneden gelopen omdat ze er niemand kende. Dat was een jaar geleden. Ze beet even op haar lip en aarzelde. Haar chips waren geteld en in een kistje gezet zodat ze het makkelijk mee kon nemen. Met het kistje in haar handen staarde Cecilia naar de trap. "Ach, wat maakt het uit.", zei ze. Dapper liep ze met grote, stevige passen naar de trap.

Lace liep het casino binnen zonder enige aandacht voor de omgeving. De eerste hal zat vol met arme,dronken en criminele wezens. Lace wouw dan ook niks met ze te maken hebben. Lace zijn blik was gericht op de sierlijke trap recht voor zich. Lace had zoals gewoonlijk zijn blauwgroene jas aan die nogal aandacht trok. Er keken mensen om naar hem, mensen met lege handen keken goed naar de vloer of hij niks had achtergelaten. Dan zouden ze het kunnen inruilen voor geld om nog meer te gokken. Geïriteerd keek Lace naar een man die hem achterna liep en hem om geld vroeg. Hij had zijn hand al gelijk naar z'n gun gestoken, maar bedacht zich. Met z'n hand duwde hij de man hard weg en trok daarna de handschoen uit en gooide hem in een prullenbak.
Lace liep veder tot hij bij de trap was. Hij keek naar de mooi versierde en glimmende leuning. Z'n hand gleed over het gladde oppervlak terwijl hij naar boven liep. Eenmaal boven kwam hij bij een mooie deur die duidelijk de grens was. De mannen bij de deur zagen al meteen dat Lace een axioon was en opende de deuren voor hem.

Cecilia zag er nou niet echt hoogwaardig uit met haar overhemd, rode stropdas en korte broekje met slippertjes eronder. Maar haar geluk was groot vandaag; de bewakers waren mensen waarmee ze ooit een drinkpartijtje had gehad. Ze lieten haar met een knipoog door, die Cecilia meteen negeerde. De deuren gingen geruisloos voor haar open. Cecilia moest zich al meteen herstellen toen ze alle Axionen in prachtige, sierlijke kledij zag lopen. Gelukkig zag ze er hier en daar een bekende lopen, wat haar nieuwe moed gaf. Om niet onzeker over te komen begon ze te lopen. Haar slippers klepperden op de grond als de hakken van de muiltjes van de sierlijke Axioonse vrouwen. Toen viel Cecilia's oog op de pokertafel die nog bijna helemaal leeg was. De inzetten waren enorm hoog en er waren nog vier vrije plekken. Zo snel als ze kon manouvreerde ze tussen de mensen door.

"Chips graag", zei Alyss, en ze dumpte haar geld op de toonbank. De man keek haar even nors aan maar gaf haar toen haar geld, omgewisseld in chips. Tevreden liep Alyss de zaal weer in. Ze keek even rond en zag toen een vrije fruitmachine. Ze liep er naartoe en gooide er een muntje in. "Nu maar duimen", zei ze, en ze trok aan de hendel. Het geluid van de fruitmachines irriteerde haar enigszins, omdat ze meestal verloor. Dat weerhield haar er niet van om toch bij deze machines te gaan staan.

De sfeer veranderde gelijk toen Cecilia op de met zijde bedekte stoel neerplofte en haar koffertje op het daarvoor bestemde plankje naast zich neerzette. Er zat een man in een glanzend zwart pak aan de tafel, die haar vanonder zijn dure zonnebril streng aankeek, een vrouw met een prachtige rode jurk met bijpassende rode handschoenen die strak om haar armen zaten, een wat oudere man met een grijs pak en een stropdas en een man met een pak van wat op het eerste gezicht leek op krokodillenleer. Cecilia lachte zonder geluid te maken om de man met de zonnebril. Het was al bijna winter, wat een patser. "Yo!", zei Cecilia met een vriendelijke knipoog. De vrouw was meteen tevreden want ze schonk Cecilia een glimlachje en concentreerde zich daarna weer op haar spel. De mannen knikten haar even vriendelijk toe maar keken haar vervolgens net zo onderzoekend aan als eerst. Nou ja, het had slechter gekund.